Ya seslendirmeli artık tüm birikenleri ..Ya da sindirmeli !
Böyle sus pus kalmışken yürek,
Böyle lal kesilmişken dile-me-k şimdi hemen sona ermeli aslında direnmek !
Hani kuşlar gibi özgür kalmak ...
-Aklımın iplerini saldım-
Unuttuğum,gelmesin aklıma bir an bile diye sandıklara sakladığım,
Varken yok yaptığım,
Öğrenmemiş saydğım herşeyi sahipleniyorum şimdi!
Diyorum ...
Sonra sebepsiz vazgeçiyorum yol almaktan ..
Sebepsiz mi dedim ben !
Peki bu kaçıncı ..
Kaçıncı çıkışım yola !
Bütün kırıklarımı toplayıp yerlerden ellerim kanaya kanaya ,
Kaçıncı kanayışım umutlar içinde !
Artık kan-mıyor yüreğim ..
Ne yaparsam yapayım , inandıramıyorum onu !
Bu nasıl bir küsmek ,
Bu nasıl bir yıkılmak ki ağzımla kuş tutsam bile , yok işte !
Yara-namıyorum aşka !!
Yara-ladım diye belki onu fütursuzca ..
Durdum
Dinledim
Bekledim ........
Toplayıp da bütün cesaretimi sonra ;;;
Son bir şans istedim ondan ,
Son bir şans !
-Uğraşman lazım çok- dedi ..
Tamam dedim,hemde çok ..
-Mutluluğun yakasına yapışıp da getirmen lazım bana-, dedi ..
Tamam dedim , haydi tut ellerimden ,
Gökkuşağının renklerini sereceğim önüne çıkarıp da masallardan !
-Kırıklarım..Kırıklarım ne olacak- ... dedi ;
Ben olacağım yara bandın diye haykırdım ..
Hani o şarkıdaki gibi mi dedi;
-Hem Yaram Hem Yara Bandım- !
Sustu ...
-Bana düşünmem için biraz zaman ver- dedi ;
Sustum ...
Sonra ;
Takılıp kaldık işte zamana ..
O düşünürken şimdiki zamanda ,
Ben umutlarımı büyütüyorum arkadaş olsun diye bana gelecek zamanlarda !
Bitecek bir gün bu bekleyiş , biliyorum ...
Konuşacak en sonunda !
İşte o ana kadar benim yüreğim ağzımda ,
Ve ağzımda hep aynı yakarma ;
"Desenki -beni ne kadar- sokağın tavanı kadar" ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder