Hoş/ça kal

Gece yarısına yaklaşıyor zaman.
Bu vakitlerde gitmiştin en tavırsız halinle..
Umursamaz zamanların vardı.
Sırtında ne eksik bir düş,ne fazla bir gülüş vardı.

Geldiği gibi gitmiyordu aşk..

Masada yarım kalmış bir hayat,ucu yırtılmış birkaç anı var..

Zamanı geliyor yaklaşıyoruz geceye..
Gece yarıları yaklaşıyor bize.
Dizilir peşi sıra eksik kalmış söz kırımı heceler..


Kelimeler eksik

Kelimeler yetersiz

Kelimelerim seni yitirmiş..

Vakit geçiyor gece yaklaşıyordu bize.
Aklından geçen ne varsa ayrılığı besteliyordu.
Sözlerinde fikrin,satırlarında suretin..


Senden geçiyordu.

Senden geliyordu ayrılık.

Sendeliyordun..


Dudağından akan mavi cümlelerin yok oluyordu.
Bilmediğin yolculuğun seyrine akıp gidiyordun.
Sözlerine karanlık bürümüş cümleler kurup,aynı karanlıkta yol alıyordun..

Tenine sis değmemiş bir gökyüzü arıyorsun..

Yönün yanlış!

Yolun yanlış!

Sen yalnızsın/ben ise yalın..



Benim artık tek kalabalığım gece yarılarında bana yaklaşan yıldızlarım..


Düşte bile ayrı kalsan..
Hiçbir ayrılıkta hoş/ça kalamıyor insan..