Gözlerimde yaşları kurumuş kırık dökük bir aşkın hayali var.
Söylenen hiç bir şey gerçekleşmemiş,
Yapılan her şey yarım kalmış.
Tufan sonrası dinginlikte hatırlanmış bir sürü eksik hatıra...
Gözle görülmeyen suskunluklar girmiş araya,
Kör gözle bakılan ayna misali yavaş yavaş tükenmiş
Ama görmemişiz...
Sihir sandığımız aşk zehirlemiş kanımızı.
Kan, yüreği tarumar etmiş,
Kısacası ölmüşüz fark etmeden!
Her yerde kan kırmızı anılar...
Dokundukça yaralar...
Yâr'dan kalan sızılar!
Uyanmışız, gördüklerimiz acıtmış içimizi.
Öylece bırakmışız her şeyi...
Bırakmışız birbirimizi...
Gitmişiz erişilmez diyârlara.
Hiç bir şey demeden,
Tek kelime etmeden terk etmişiz
Ellerimizi...
Gözlerimizi...
Biz'i!
Birgün yorulup kaçmaktan, durup bakmışız;
Bugün olmuş...
Zaman durmuş...
Mevsimler karışmış...
Yürek kaskatı...
Aklımız başımıza gelmiş sonra,
Oysa biz;
Ne söz vermiş tutmuşuz,
Yemin etmiş, unutmuşuz.
Birbirimizden giderken bile
Konuşmamışız susmuşuz...!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder