Bir çoban say beni yıldızı kaymış,
Eğreti bir aşka ömrünü kazımış,
Yarı yolda kalmak alnına yazılmış…
Oysa bir papatyanın seven yaprağında bulmuştum aradığımı,
Ya da bulduğumu sanmışım ahmakça,
Gözlerimden damlayan her ışıltının içinde saklamıştım sevgimi,
Ya da sakladığımı sanmışım ağladıkça…
Gökyüzüne kendimi bütün yıldızlara seni,
Kırlara kendimi bütün papatyalara seni,
Okyanuslara kendimi tuz tanelerine seni yazdım ben,
Adımın her harfinde adını yaşadım ölürcesine…
Meğer eğreti bir aşkmış benimkisi gelin misali,
Bembeyaz umutlarım zifirilere sürüklenmiş bilmeden.
GöLge mi karanlıklarda kaybetmişim istemeden.
Gönlümü gönlüne,
Sevgimi sevgine,
Ömrümü ömrüne devşirmişim meğer..!
Meğer ne çok eksiltmişim kendimi büyüdüğünü sandığım sevgim uğruna ?
Yalanmış !
Hiç görmediğim,
Hiç duymadığım,
Ve nedenini hiçbir zaman bilemeyeceğim,
Koca bir yalanmış meğer…
Şimdi sen bir çoban bil beni yıldızı kaymış,
Devşirilmiş bir aşkla hayatı kararmış…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder