Denge...

İki ayrı şehirdeyiz seninle..

Aramızda yollar..insanlar

Sesler..nefesler var..


Çağırıyor mu seni de uzaklar

Yola çıksam izin verir mi kalabalıklar..


Aslında nasıl da korkuyorum kendimden bir bilsen

Nasıl da korkuyorum bu kadar uzağındayken düşmekten..

İpin üstünde dengede durmaya çalışan soytarıyım ben

Düşünce kuytu köşeye saklanırım hemen..


Peki sen?

Yaraların oldu mu hiç dizlerinde

Canını acıtanlara küfrettiğin

Ve rezilce sarhoş olup bunları hatırladığın

Sonra oturup bir güzel ağladığın oldu mu ?


Ne garip..Seni böylesi içimde taşırken

Hakkında bu kadar az şey bilmem..


Biliyor musun?

Seni çok sevebilirim ben..Gerçekten...

Ama ansızın cayabilirm bu fikrimden..


Bir yanım gitmeye hazırdır hep benim

Rahatça sahiplenemem..yerleşemem hiçbir yüreğe

Ve tüm beyazlarım saklıdır çekmecemde

Kirlenmesinler diye..


Ama sen..

Soyutlanmışsın tüm renklerinden

Su gibi saydam..

Su gibi taa içten..


Ama ben...

Yarı yolda yorulabilirm..

Elimde olmadan sana uçurumlar doğurabilirim

Çok sev ..Hiç bırakma olur mu beni

Çünkü ben ilk defa seninle dengedeyim..