Dokunma Bana

Camdan yapılmayım
Kırıldım bir kere
Zor bir araya getirdim parçalarımı
Tahtaların aralarına giren küçük kırıkları
Gözyaşımla ıslattığım parmak uçlarımla topladım
Halının tüylerine dek fırlayan camları ararken
Yüzümün düşlerle dokunmuş desenleriyle bakıştım
Anıların üzerine basmadan kanatmadan kendini
Yarım yansımalarınla yüzleşmeden iri cam parçalarında
Kendini yeniden bir araya getirmek
Yapıştırmak
Benim doğallığımın yerine

O kırıklıktan sonra işte bu yapaylık oturdu
Anla artık
Yapıştırarak kendimi oluşturdum yeniden.
Bu yüzden kaldıramam ikinci bir kırılmayı.
Sen hiç bir şeyi ikinci kez yapıştırmayı denedin mi?
Tutmaz...
İki kıyı tüm girinti ve çıkıntılarıyla tamamlamaz birbirini
Bir daha olursa
Olursa bir daha kırıklık
Daha keskin daha tutulmaz daha tehlikeli olurum.
Tene değen her parçam keser kanatır.
Ki anlasana
Sindiğim kıyılardan köşelerden
Ansızın batarım insanlara.
Ki anlasana
Kırılıp dağıldığımı unuttukları an
Gittikçe büyüyen bir tehlike olurum
Sakın!
Sakın durduğum şu zaman ve yer içinde
Dengemi bozacak kadar ağır dokunma bana
Sakın beni bir daha düşürme !