"Uykuda Ömrüm Üstünü Güzel Örtün"

Düşünürken yitip gideni,
Çağırıp da zabıtalarını aşkın,
Mühürlemişken kutsal bilip de mabedime evlatlık edindiğim bu hikayeyi,
Sancım tuttu!

Doğurdum birer birer acıları...
Kesip de gönül bağlarını hemen,yoğun bakıma aldım karalara çalan yüreğimi!

Sonra dalıp da düş gibi düşlere,
Umudu
Huzuru
Ve inanmayı en çok
Enjekte ettim ruhuma..

Soğusun ve dağılsın diye yıkılmışlığımın üzerine üfleyen dilim
Dil(L)enmişti daha görmeden,öyle kolay olmayacak,çokça zaman alacak diye bu yeniden diriliş!

Hiçten hep olurmu,yok...
Doldurdum ceplerime işte bunun hayalini!

Yıkılan bütün duvarlarımı yapmak için yine,yola çıktım yeniden..

Seninle olan ne varsa güzele dair anımsayıp da hepsini birer birer,
Tehdit ettim zihnimi..
En piç varoluşumla savurdum küfürleri!

-Çarpmış olabilir istemeden içimdeki sevmek duygusuna da..Elimin ayarı yok yüreğimin sevdasında olmadığı gibi bakmayın kusuruma-


Vurdum
Kırdım
Yağmaladım
Mevcudiyetime ait ne varsa...

Sirenler çalmaya başladı kulakları en sağır edeninden!
Kimse çekilip de kenara yol vermedi bendimi çiğneyip de bilmem kaç çok adım öne geçmeye hevesli aklıma!

Tıkandı yollar sonra..
Tıkandı yolum sonra..

Nefes alamadı uzun süre elimde kalan ben !!

-Ki ne düşlerle büyütmüştüm ben onu,sarıp sarmalayıp da pamuklara-


Uğurlarken oysa ne çok su dökmüştüm ardından dönsün diye ait olduğu yere tez elden..
El olmuş meğer su altından samanları yürüterek ben bilmeden!

-Birileri söylerken biliyormuş işte,tüm deyimlerin bir gün hakikat kılınacağını..Bir ben miyim hakikati somut olana çeviren aslında hiç bilmeden-


İşte yine ne idüğü belirsiz,
Gerçekliği soyut,
Bir elin bir şeyi olmadığını ama iki elin ses verdiğini ev ödevi diye ezberleten,
Tek başına hiç,
O dilek kipleri..

Bir şeylerin olmasını dilemek sadece,
Hele ki
Bağlıyken ellerin denizci düğümleriyle hainleştirilmiş iplerle,
Mavi gözlü o devin sevdiği miniminnacık kadın yapıyor beni kederlerle!

Ne sonu var sanki
Ne de sonrası ..


Ve o miniminnacık kadın alıp da dev gibi yüreğini de yanına,ucu bucağı olmayan ufka doğru yol almaya başladı ta ki bulana kadar kendisininkine eş dev bir yürek!!


Ve sen ;

Mutlu sonları bırak!
Burada bitiyor işte masal ...
Işıkları kapatırım ben çıkarken,
Sol yanım sende gözlerini kapat...
Şimdi bir ömür uyuyacak ! ...

18.02.2009 / Gökçe ÇORA