Fırtına !

buz gibi bir hava
buz gibi ellerin
tuz buz eden
buz gibi bakışların

sessizlik
durgunluk
ağırlaşan hava
ağırlaşan bekleyiş
ağırlaşan bedenim

sözcükler yok
sesin titrek
gözlerin yabancı
bedenin uzak

pır pır ediyor
üşüyor içim
çöküyor üstüme
karabasan gibi
bekleyişin

bugün bir başka duruşun
hissizsin
umursamaz
vazgeçmişsin
vazgeçemediğinden
gibi halin

araya çektiğin perdeler
kaldırmadığın kepenkler
anlatmadığın
bilmediğim
anlamadığın
duruşun

kararıyor etrafım
bulutlar çöküyor
ağırlaşıyor hava
şimşekler çakıyor
konuşmuyorsun

renkler yok bugün
siyaha bürünmüş gökyüzü
cansız etrafım
kuşlar
eskisi kadar cıvıltılı değil
ve eskisi kadar güzel değil buralar

yanındayım
bilmediğim kadar yalnızım
bilmediğim kadar uzak
bilmediğim kadar yabancı

bir başkasın
hareketlerin
duruşun
gülümsemiyor yüzün
başka bir şey var bugün

sustun
sus pus oldu her şey
içime batıyor bu halin
hissediyorum
fırtına
ha
koptu
ha
kopacak?