" Üç Elma "

Işıklı bir yoldu hemen önümde uzanan..
Yolun sonunda demirden kocaman bir kapı..

Rüyadayım sandım önce!
Çekince saçımı,duyunca acıyı anladım en gerçekmiş içimdeki sızı..

Yaklaştıkça kapıya,
Hızlandı kalbimin hala yaşadığımı hatırlatan atışları...

İttirdim açılsın diye demirleri,
Olmadı!
Pes ettim,kızdım,ağladım,kaçtım,korktum,nefret ettim belki ama
Umudumu yitirmedim hiç..


Saklandım en kuytulara!
Bir ben kaldım zihnimin coğrafyasında ve bir de zamanı aldım yanıma iyileşirken yaralarım hüznüme ortak olsun diye..
Tutsun ellerimden kuvvetlice,her an çekip de beni bir adım ileriye, -di'li geçmiş zamanları yerleştirsin diye zihnime !


Geçmekten türüyor geride kalan her şeyin genel adı !
Ve nasıl da kolay arkadaş oluyor ses olacak kelimelerimle..

Artık geç..

Geç-miş..

Geç-ti..


Bırakıp da nüshaları bir yana,bulunca aslımı
Denedim tekrar açmayı kilitleri ..

Kolay olmadı,evet !
Ama açıldı geriye kalan hayatımın ilk bölümünün perdesi..


Tüm renklerin hiç görmediğim kadar canlı olduğu bir bahçede buldum kendimi..

Tanrım ne harika!

Sevdiğim bütün hayal kahramanları da burada...


Polyanna yaklaştı en önce yanıma;
"Topladığın için yeniden gücünü ve anladığın için aslında bunun çokluğunu,tüm yaşananlara rağmen mutlu olmalısın aslında"
diye fısıldadı kulağıma !



Biraz ileride kırmızı başlıklı kızı gördüm;
"Kendimden bildim herkesi,nasıl da kandırdılar beni!
Komik biraz adım ve küçük henüz sol yanım
Ama sen yine de al bu küpeleri,tak kulağına..."
diye bırakıverdi avucuma acılardan kaçarken yolumu aydınlatacak yıldızları !



Kül kedisi ağlıyordu az ileride;
"Sakın dedi ,
Sakın vazgeçme yaşamak istediklerinden!
Uğraş,didin,çabala..
Ama sakın çıkıp da tavan arasına ayıkladığın pirincin içinden çıkan taşlar gibi umutlarını da atma en karanlıklara!"


Durdum..
Dinledim..
Düşündüm..


Ait olduğum bu masalın içinde asıl kahraman olmayı seçtim sonra !


Doğrularımla,hatalarımla bazen ..
Hüzünlerimle,sevinçlerimle çoğu zaman ..
Ve tüm şizofren düşüncelerimle belki ..

Ama hep gerçek bildiklerimle,
Benim kurguladığım gibi sürsün hikaye diye !


Tam da şimdi;
Peki ya kader dediniz değil mi .....


Yazmak değil belki,kabul ..
Ya da değiştirmek yazılanı !
Kimsenin görmediği bir alfabeyi kabullenmenin ezinç coşkusunu misafir etmek sineye ....
Kolay değil,kabul !

Ama bende oldukça hakimiyet,
Bu orkestranın şefi ben olacağım ilelebet !


Neyse ......


Onu bunu bırakın da siz şimdi ,
Gökten üç elma düştü..
Tuttunuz mu !