Virgüllere ihtiyacım vardı benim, sen noktaları hoyratça savururken..biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı, direnmekten çok..
hop oturup hop kalkan yüreğim.. çocukluğumu kaybettim yanında..
düşlerimi eskittin, eksilttin.. hayret, bir türlü görmedin..neden durgunsun diye sormakla kaldı tüm yaptığın. 'sen'den diyemedim. durgundum, yorgundum, ve solgun.. ama yanında mutluydum!
ve bir gün, aniden, artık kalmadığımı anladım. durgunluğum bile yok olup gitmişti. hay aski! nereye sakladın beni? nerede ruhum? nerede gül[en] yüzüm..
noktalarının ardına mı sakladın yoksa? yoksa üzerime biten cümlelerini mi devirdin? söyle, inan kızmayacağım. bilirsin, sana hiç kız[a]madım..
söyle, nerede yitirdin beni? nereye bıraktın da geri almayı unuttun?
kız kulesine gitmiştik en son, denize mi düşürdün yoksa beni? yoksa galata kulesinden mi düştüm, kayıp avuçlarından..
yok yok.. ben senin noktalarının içinde kayboldum..
çöz dilini anlatmaya koyul..sakladıklarımı,yastık altı düşlerimi nasıl buldun?
hadi anlat, kendimi bulmam gerek.. ve sen kopardın ben koptum, inan kendimden koptum..
söyle, son noktanı nereye koydun..?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder