Gözlerini tavana dikip
Düsündügün oldumu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç
Gelmeyince
Seni aramayinca
Ölesiye agladin mi
Sonra çekilip en koyusuna yalnizliklarin
Ona ait ne varsa
Bir bir hatirladin mi
Sen günden güne erimeyi bilir misin
Dev bir agacin içinde ölmeyi
Bir teselli aramayi
Issiz parklarda, tenha sokaklarda
Ve bütün bir sehir uyurken uzaklarda
Deli divane yollara düsüp
Yaslanmis bir köpek gibi
Eskimis bir gömlek gibi
Atilmisligini hissettigin oldu mu
Sevmekten günler boyunca yürümekten
Elin, ayagin, kalbin yoruldu mu
Sen yalnizligin acisini bilir misin
Unutulmak bir hançer gibi saplandi mi sirtina
içinde kiskançligin zehirli çiçekleri açti mi
Bütün gururunu çigneyip
Sevdiginin geçtigi yollarda
Bastigin topraklari egilip öptün mü
Sen çaresizlik nedir bilir misin
Sen yokluk nedir bilirmisin
Yanan basini
Duvarlara vurup parçalamak geldimi içinden
Sen her gün bin defa öldün mü
Böyleyim diye ayiplama beni
Bir gün kendimi
Sonsuzlugun koynuna birakirsam
Yarali ve yenik bir asker gibi
Darilma
Unutmaki
Her seven adsiz bir kahramandir
Ve Unutma ki
İNSAN SEVEBİLDİĞİ KADAR İNSANDIR...
Ümit Yaşar OĞUZCAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder