Yoldan geçiyordu, durdu.. bir bahçe vardı..
donuk adımlarla, adım-adım bahçenin duvarına yöneldi..
donuk gözlerle çiçeklere baktı, baktı.. çiçekler sıcaktı..
donmuş bir sesle bahçıvana sustu:
-bu çiçekler kesilecek mi? bu çiçekler gidecek mi?
bahçıvan dizlerine bahçeyi çöktü.. yüzüne çiçekleri
döndü.. bir ışık yanmıyordu, yandı söndü.. elleri gözlerine
baktı, gözleri ellerine aktı.. gözleri ellerini gördü..
elleri kördü.. sönen ışık yandı.. yanan ışık söndü..
dün yağmur yağacaktı, gün döndü, yarın yağdı,
bugün dindi.. ağlayacaktı.. kim anlayacaktı...
Özdemir Asaf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder