Aşktan korkmamalıydın, kaçmamalıydın… Biliyormusun veda ederken bana söylediğin hiçbir söze inanmadım, yalandı hepsi biliyorum kocaman bir yalan, seni benden ayıran anlamsız korkularındı benim sana olan aşkım korkutmuştu seni, böylesine sevilmekten korktun gittin benden şimdi elimde gri kaldı düşlerim…Seni seviyordum ve sana daha da bağlanmamdan korktun belki de, ama unuttuğun bişey vardı ben seni tanıdığım günden beri sendeyim….
Şimdi yanımda olmasanda ne farkedecek ki kokunu bırakmadın mı son kez mabedime? Odamda herşeyi seni hatırlatıyor ve yürüdüğümüz sokaklar…Nereye baksam şimdi seni görüyorum hatıralarımızı miras bıraktın bana, benden sana kalan ise tutkulu dokunuşlar… Hatırla minübüse bindiğimizde hani hep yanyana otururduk sen bana kızardın durduk yere, sonra bozuk para tartışması yapardık gülerek..
Ve şimdi minübüse her bindiğinde aklına ben gelecegim sende unutamayacaksın beni…
Kolay olmayacak ne benim için, ne senin için gece yattığında düşlerinde olacagım ve telefonunu eline alırken aklına gelecegim Önce sabahları belli olacak yokluğum; bekleyeceksin “günaydın canım” mesajlarını ama gelmeyecek kimse benim gibi değer vermeyecek sana, sende biliyorsun ne çılgınlıklar yaptım uğruna hepsini düşüneceksin, az şey yaşamadık biz öyle kolay olmayacak sende unutamayacaksın beni….
Hani olur ya bir gün dönmek istersen ,dahası aşka olan korkunu yenersen ben hep elimi bıraktığın yerdeyim, içimde seni böyle sevip ölümsüzlüştürmüşken başka bir yüreğe konmayacak yüreğim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder