Tozpembe değildi rengim..."
Solmasın bana canlılık versin diye maviydi.Karanlıkların içinde bile maviyi görüp gülümsüyordum.Geçtiğim her yeri maviye boyadım.Umut ektim bütün geçitlere.Huzur serptim üstlerine, çatlaklıkların arasından parıldasın ışıl ışıl olsun her yer diye…Işıltıyla kırıntılar, siyahlıklar kapanıyordu sanki küçük bir ışıltıda olsa yeterdi siyahtan vazgeçmeme.Güneşin parlaklığıyla mavi öyle bir göz kamaştırıyordu ki, insanın hiçbir şey düşünmeden seyre dalası geliyordu…
"İnsan baktığı gibi mi görürdü ;
Yoksa düşündüğü gibi mi???..."
İkisiyle de görebilirdik, ikisiyle de istediğimiz şekle koyabilirdik yaşamımızı…Ben bütün bakış açılarımı maviye boyadım, kötüde bile iyiyi, güzeli gördüm/görmeye çalıştım hep… Maviye siyahla karşılık alsam da hiç pes etmedim… Biliyorum bir gün herkes maviyle bakacak. Herkes benim gibi düşünecek ve ne kırılacak ne de kırmaya yüreği el verecek…
Düşlerimi uzun engebeli yollara dizdim… Engelleri aştıkça mutlu oluyordum, kolayca elde ettiğim hiçbir şey bana haz vermiyordu… Siyahın içindeki ışıltıyı çıkarana kadar uğraşmalıydım ki gerçekten huzurlu olayım…
Gecenin karanlığını değil yıldızların parlaklıklarını gördüm ve hissettim… yeni doğan güne yepyeni bir benle uyandım. Zamanla daha da güzel olacak her şey inanıyorum…
"Düşlerim her zaman mavi tonlarında ve hep mavi kalacaklar…"
Er ya da geç bu hüzün geçecek Üzgün yüzüm gülecek
Er ya da geç bu acım dinecek
Umut yenilmeyecek
BuCiCan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder