Kadın-Adam

Adam;

yaşadım mı sanıyorsun senden sonra

ya da çocukca güldüm mü yaşamak adına

ben bin pare bölerken aşk borçlarımı

sen harvurup harman mı savurdun...

Kadın;

sırtıma yükledim aşkının tüm vebalini

prangalarla örülü hayatı silip attım bir köşeye

küfelik olmuş kalbim

yine sen aklımda,

her sabah uyandığımda

gözlerin bir bardak demli çay kıvamında...

Adam;

söyle kadınım arttı mı acıların

sızladı mı kalbin seninde

ben yollardan geçtim, dağlar dolaştım

bırakamadım seni hiç bir yerde...

Kadın;

her sabah mektuplarını çöpe atmayı denedim

pencereleri açıp kokun çıksın diye bekledim

susturmak istedim beynimdeki seslerini

maviyi beyaza boyamak

sarılmak yeni insanlara

yapamadım...

Adam;

sıyırdım tenimden dokunuşlarını

döktüm gözyaşlarımı

sabah bitecek dedim, güneş doğacak

ben yeniden aşık olacağım

ama sabah yine sana günaydın dedim

günaydın sevgilim!

yapamadım...

ysşsm