Is/Sızımdın Sen..

Is/Sızımdın sen...

Köhne bir aşkın kırıklarını toplarken bulmuştum seni.
Ve seni bulmuşken tam da, kendimi kaybetmiştim sende. Yüreğine yaslanmıştım küçücük yüreğimle.
İmkan/Sızımdın sen...
Sızımdın..
/..imkansızdın

Geldiğinde yağmur vardı, ıslaktım. Düşlerime kelepçelenmiştim. D/üşüyordum.
Yağmur vardı...
Islaktım.
Bir sızının tam ortasındaydın sen... ıs/Sızımdın...

Herkesten uzakta dinlendiğim bir liman gibiydin. Düşler ülkesine giden gemilerim senden kalkardı hep... Düş'tün, düş'tük...

Yoksun şimdi...
Aslında varoldun mu hiç bilmiyorum. O kadar yakınsın ki bana ama o kadar uzaksın ki aslında... Çelişki kuyusuna düşmüş bir özlem galiba benimkisi...

Rüya gibiydin... Yaşarken gerçektin. Uyandığımda anladım düş olduğunu...
Rüya gibiydin...
Hayra yormak istediğim bir rüya...

Is/sızımdın sen...
Issızdın.
Yüreğin yakındı bana bilirdim.
Ama uzak-tı adın.

Issız(ım)dın.
Ve bilirim hep ıs/sızım kaLacaksın...

Pelin GÜNDOĞAN