“Her gün, yeni bir şeylerden VazgeçiyorumDün de canımdan vazgeçtim, sonuna kadar..”
Ne güzeldi her şey... İnsan en büyük zararı kendisine verirmiş ya… Biz de öyle yaptık.. Yıkılmaz sanılanları yıktık, yok olmayacakları yok etmeyi başardık. Başardık dediğime bakma, en büyük başarısızlığımdır bu benim. Bir şeyleri yaşatmaya çalışırken an be an yok etmeyi başarabilmek...
“Öyle bir yaşamak ki, ne türlüdür sorma
Uzakta yaşamak, yakınlardan yakın
Şimdi bir tek şey kalmış becerebildiğim
Bir sevgi, bir sevmek var gönlümün içinde”
Birbirimizden çok farklı olsakta aynı yönlerimizde vardı, inatçılığımız gibi. O kahrolası inadımız gibi. Yokluklardan var olan bir sevginin yeniden geldiği yere gitmesi pahasına Vazgeçmeyeceğimiz inadımız. Farklılıklarımız mı?.. Sen çok cesurdun bende bir o kadar korkak. Ne olursa olsun kopamazdım senden, ne olursa olsun bir ömür beraberiz, biz birbirimize aitiz. Yine yanıldım, yine sen haklı çıktın…
Ansızın gittin. Arkana bakmadan, sana dair hiçbir iz bırakmadan. Sevdiğini söyleyen biri nasıl bu kadar duyarsız olabilirdi ki? O büyük sevgi bir anda nasıl yok olup gidebilirdi ki?
Gittin.. Geride bir çok soru bırakıp gittin. Geride beni bırakıp gittin... Umarım orada benim başaramadığımı biri başarmıştır. Umarım gittiğin yerde mutlusundur...
“İkimize bir mutlu son yazdım... Başka bir yaşamda, başka bir mutlu son.. Biz bunu hak etmiştik..”
VazgectimSenden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder