İki Kişilik Yalnızlık..

Sus (ma) derken gözlerin
İki kişilik bir yalnızlıkla cebelleşiyorum


Dar boğazlardan geçip
Derin vadilerde konaklıyor
Senden bir iz arıyorum


Kızgınlığım, suskunluğuma mı?
Kalabalıklar içinde ki sensizliğime mi?


Karanlık sarmış etrafımı
Dipsiz bir ormanda
Fısıltıların dolaşıyor kulağımda


Hangi yöndesin çıkaramıyorum
Bir o yana bir bu yana
Gel - gitlerim


Bavulum elimde
Yine bir motel odasındayım
Hasretliğim sana
Şarkılarım yokluğuna
Gözyaşlarım
Adının geçmediği kayıp diyarlara


Gel diyorum
Sesim yine bana dönüyor
Hangi zamansız mekânların
Derinliğinde bedenin


Hasretliğimle eriyorum
Sen bilmiyorsun
Niye bu kadar umursamaz
Neden bu kadar vurdumduymazsın


Kızgın mısın?
Zamansız gidişime diyorsun
Adressiz mektuplarında


Yokluğun neden bu kadar bulanık
Hayallerin niye bu kadar net
Niçin bu kadar zor
Sensizliğim


Bocalamalar / Çığlıklar / Yalnızlık
Sessizlik / Hüzün / Kırgınlık
Yol arkadaşlarım / Dostlarım


Bunlardan dost olur mu deme
Oluyor bir şekilde
Sen ne kadar yoksan
Onlar o kadar var


Bir de çok sadıklar
Senin gibi davranmıyorlar
Hep başucumda durup
Hiçbir yere gitmiyorlar


Hangi mevsimsiz şehirlerdesin
Hangi pencereden bakıyorsun
Yine kuşları besliyor musun?
Bilmedikçe bunları / Öğrenemedikçe yerini
Kırılıyor / Hırpalanıyor / Dökülüyor
Çaresizlikler içinde ki bir yanım


Sana teslim edemedim
Cevapsız mektupların
Diyar diyar geziyorum


Cevabını bil istiyorum yazdıklarının
Ben sana kızgın değil, kırgınım


Rüyalarımın misafiri olman kandırmıyor
Uzaklardan el sallamam yetmiyor
Anılarını hatırlayıp gülümsemelerim
Bir gün geleceğin tesellisi avutmuyor


Gözlerim gökyüzüne dikili
Biliyorum oradasın
Yanın da melekler
Yüzün her zaman ki gibi
Gülümsüyor


Bu iki kişilik bir yalnızlık
Ben ikimizin adına da yaşıyorum

-Alıntı-