Alışıyorum..

Bir Burukluk Yerleşti Yüreğime..
Taa şuramda işte...

Acıyorum..
Ben Artık Eskisi Kadar Kana(ya)mıyorum..
Babam’ı özleyen çocuk yanım kalmadı..
Büyüdükçe alışıyorum..

Sensizliğe Yaraşıyorum..
İçimde biraz sevgisizlik sızısı var
Ama geçme(me)li biliyorum..

Çünkü büyüdüm ;
Alışılagelmiş acılara yanmıyorum..

Aslında ben hala babam’ı çok özlüyorum..

Dünyada İnanmazdım Biteceğine..
Beni Böyle "Bırakıp" Gideceğine..