Hatırlarmısın baba?

adımlarımı kuvvetli atmayı senden öğrendim hatırlarmısın baba ?

senden öğrendim onurlu , gururlu , namuslu ,haysiyetli yaşamayı ; bir parça mutluluğu bile herkezle harcayıp sıfıra varmayı..
herkezin dediği gibi en çok ben çektim sana ,
kah dalgalı fırtınalı, kah parçalı bulutlu
bazende günlük güneşlik ..
içimde kocaman volkan var baba; harlandıkça harlanıyor tutuyorum, susuyorum her zamanki gibi köşeye çekilip yutuyorum güya çok güçlüyüm ya ! kadere üzüntülere meydan okuyorum ..
ben çırpındıkça üstüme geliyor yıkılan umutlar ,zelzele kopuyor içimde, susa susa atıyorum içime. Anlamıyorlar baba içimde tüten sevgini, yüzümün gülücüklerine kanıyorlar, çok azı fark ediyor beni .
meğer hala çocukmuşum, hala aynı hırçınlıkta hala küçücük bir kızmışım ..
sen kimselerin beni sevemeyeceği kadar seven yegane sevgilimsin .. aşksın teksin ve kalbimin merkezinin vazgeçilmez şehrisin .. senle tanışalı tam tamına 20 yıl oldu ilk sevda ,ilk bakış ,ilk ve son güveniş ,ilkimsin babam , hala ellerim küçücük ,hala yüreğim ürkek, hala korkak ve hala sana ihtiyacım var . .
bilmezmisin baba huyu mu ? sevmediğim durumlarda hırçın oluşumu ..
içime kapanıp herşeyi kendimle halletmeye çalışışımı ..
öylece ellerim kollarım bağlı duramayacağımı ..
bişey gelmediği için elimden için için eridiğimi ..
her zaman ki gibi dualarıma dua oluşunu ..
kendimle didişmekten öyle yoruldumki omzuna yaslanıp dinlemek ve bak kızım şu huyunu düzelt diyen nasihatlarını özledim ..
şimdilerde yüzünde yorgunluk, eskisi gibi gülümsemiyorsunda , ve anlamadığım bir suskunluk mevcut , ben hiç sevmedim bu halleri korkuyorum birisi çimdiklesin beni, ve şaka desin .....
alışkın değilim baba, alışamadımda yıkılmaz dediğim dağa noldu ? Güçlü dediğim babam; hafif bir sarsıntıda niye kendini bıraktıki şimdi ...

HÜLYA